گل من،پرنده ای باش و به باغ باد بگذر.

مه من،شكوفه ای باش و به دشت آب بنشین.

گل باغ آشنایی،گل من،كجا شكفتی

كه نه سرو می شناسد

نه چمن سراغ دارد؟

نه كبوتری كه پیغام تو آورد به بامی

نه به دست مست بادی خط آبی پیامی.

نه بنفشه یی،

نه جویی

نه نسیم گفت و گویی

نه كبوتران پیغام

نه باغ های روشن!

گل من،میان گلهای كدام دشت خفتی؟

به كدام راه خواندی

به كدام راه رفتی؟

گل من

تو راز ما را به كدام دیو گفتی؟

كه بریده ریشه مهر،شكسته شیشه ی دل.

منم این گیاه تنها

به گلی امید بسته.

همه شاخه ها شكسته.

به امیدها نشستیم و به یادها شكفتیم.

در آن سیاه منزل،

به هزار وعده ماندیم

به یك فریب خفتیم...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: